Achtergrond:

Het managementteam van deze zorginstelling kwam niet verder in hun samenwerking. De instelling en verschillende locaties stonden voor grote uitdagingen. Er was sprake van een toenemend aantal incidenten met cliënten en het MT voelde een groeiende urgentie om samen verder te komen. De managers waren zich bewust van een aantal patronen die hen vastzetten. Ze realiseerden zich dat ze daar zelf geen beweging meer in konden krijgen en vroegen Wenders om ondersteuning.

Aanpak/rol van Wenders:

Het proceskundig perspectief, waarin het spelen met aandacht voorop staat, sprak aan. Dit bracht de MT-leden tot de vraag of ze vanuit deze kijk hun vraagstukken konden verkennen, zowel inhoudelijk als interpersoonlijk. Ze zochten naar ‘proces-taal’ die hen kon ondersteunen in de complexiteit van elke dag, omwille van de doelen, de samenwerking en ook hun plezier. We startten met een serie bijeenkomsten onder de titel ‘MT-atelier – Samenwerken met Aandacht’. In deze sessies werkten we aan actuele vraagstukken en situaties die vroegen om aandacht. Het MT boog zich over lastige situaties op de locatie of afdeling van een van de managers en zocht samen naar nieuwe wegen. Werk en reflectie werden zo ter plekke gecombineerd. Wenders reikte de deelnemers een nieuwe taal, vragen, reflecties en opdrachten aan, om de werking van aandacht te intensiveren.

Effect:

De bijeenkomsten werden gedurende 1,5 jaar voortgezet. Het MT werkte daarin telkens aan de vraagstukken die het meest urgent en lastig waren. Deze manier van werken leerde de deelnemers hoe ze samen konden werken aan ‘dat wat actueel is’, zonder vaste agenda’s, afspraken en taakverdelingen.

Deze tijd en ruimte bracht de MT-leden een nieuwe manier van samenwerken die niet altijd makkelijk was, maar wel een weg bood om met elkaar in contact te blijven en verder te zoeken. Ze ontwikkelden meerzicht op wat voor hen werkte en waar ze op terug konden vallen als ze elkaar weer kwijt dreigden te raken. Het ‘sociale contract’ werd daarmee steviger. Dat maakte het samenwerken veiliger en vooral creatiever en plezieriger. De nieuwe taal hielp ook om patronen eerder te benoemen. De MT-leden vonden elkaar in een nieuwe speelsheid, waardoor ze meer durfden te experimenteren en leren, met humor en lichtheid.

Reacties van MT-leden:

“Ik voel me nu gesteund als we samen kijken naar de incidenten op mijn locatie. Ik voelde me eenzaam en vaak zelfs onveilig. Nu voel ik de steun van mijn MT-collega’s, ook als we het inhoudelijk niet gelijk eens zijn.”

“Het proceskundige perspectief helpt me te benoemen wat ik zie en voel in het MT en in mijn afdeling. ‘Werken met aandacht’ is voor mij dé maniergeworden om te kijken naar extreem lastige situaties. Het worden dan opeens open vraagstukken en ze voelen minder zwaar.”